Biriyle karşılaşmayı tesadüf mü sandınız? Bilim aksini söylüyor
“Biriyle karşılaşmak yalnızca bir tesadüf değildir.” Bu cümle, romantik sinemaların ötesinde aslında psikoloji, nörobilim ve hatta kuantum fiziğinin ilgi alanına giriyor. Psikolojiye nazaran insan zihni, farkında olmadan kendine emsal güçleri, durumları ve insanları çeker. Peki bunun bilimsel bir karşılığı var mı?
1. RASLANTILARIN GERİSİNDEKİ PSİKOLOJİ: RETİKÜLER AKTİVE EDİCİ SİSTEM (RAS)
Beynimizin “Retiküler Aktive Edici Sistemi (RAS)” ismi verilen bölgesi, farkındalığımızı yönlendirir.
Bu sistem sayesinde zihin, gayelerimiz ve duygusal gereksinimlerimiz doğrultusunda etrafımızı filtreler.
Örneğin, yeni bir otomobil almaya karar verdiğinizde o model arabayı her yerde görmeye başlamanız gibi…
İnsanlar da birebir halde, bilinçdışı seviyede radarımıza takılır. Bir bakış, bir kelam ya da ortak bir his bizi görünürde “tesadüfen” karşılaştırır.
2. KARL JUNG VE SENKRONİSİTE KURAMI
Psikanalist Carl Jung’a nazaran, kimi olaylar nedensel bağa sahip olmasa bile manalı bir biçimde birbirine bağlıdır.
Bu olguya “senkronisite” ismi verilir.
Yani birini aklınızdan geçirmenizle birebir anda ondan ileti almanız, yalnızca tesadüf değil, bilinçdışı seviyede bir etkileşimdir.
Jung’a nazaran “ruhlar vakit içinde konuşur” ve biz farkında olmasak da ortak güçlerle birbirimizi “çağırırız”.
3. KUANTUM FİZİĞİNDEN TAKVİYE: DOLANIKLIK KURAMI
Kuantum dolanıklık (entanglement), iki parçacığın uzakta olsalar bile birbirlerini anında etkileyebileceğini söyler.
Bu kuram, kimi bilim beşerlerine nazaran yalnızca fizikî değil, enerjetik seviyede de ilişkilerin var olabileceğini düşündürmektedir.
İnsanlar da, muhakkak titreşim alanlarında birbirlerine “çekilir”. Yani müsabaka anları, üniversal seviyede bir “senkron manyetizma”nın sonucu olabilir.
4. SOSYOLOJİK VE DAVRANIŞSAL GÖZLEMLER
Sosyolojik araştırmalar da misal kişilik yapılarına sahip bireylerin birebir toplumsal ortamlarda bulunma ihtimalinin daha yüksek olduğunu gösteriyor.
Bu da “rastlantı” üzere görünen müsabakaların, aslında emsal hayat dinamiklerinin bir kesişim noktası olduğunu ortaya koyuyor.
