Hatay’ın tescilli lezzeti: Orijinalini herkes yapamıyor
Kahramanmaraş merkezli sarsıntılarda büyük yıkıma uğrayan Hatay‘da yaralar sarılmaya devam ediyor.
Hatay Valisi Mustafa Masatlı’nın vazifeye gelmesiyle birlikte başlayan ihya sürecinde kentin kültürü de unutulmadı ve kıymetli çalışmaların adımları atıldı. Hatay Valiliği Vilayet Planlama ve Uyum Müdürü Mustafa Örgüt öncülüğünde gastronomi kentinin lezzetlerinin tescillenmesi için çalışma başlatılmıştı. Bölgeye mahsus olan lezzetlerin sayısı 6 Şubat öncesi 25’ken Hatay Valiliğinin teşebbüsleriyle bu sayı 45’e çıkarıldı.
Hataylıların vazgeçilmez lezzetlerinden olan Antakya simidi, yapılan müracaat sonrası için Türk Patent Enstitüsü ve Marka Kurumu’ndan coğrafik tescil işaret dokümanı almıştı. Antakya simidi; içerisinde hiçbir katkı hususu olmadan üretimi ve formuyla de öteki simitlerden ayrılarak insanların damaklarında tat bırakıyor.
Yöresel eserlerin tescillenmesinin Hataylılar için gurur verici olduğunu tabir eden fırın ustası Ümit Çokluk, “Biz burada Antakya simidini üretiyoruz. Burada her şeyi yapıyoruz lakin bizim ana hususumuz Antakya simididir. Biz burada üçüncü jenerasyon olmak üzere Antakya simidini yapmaktayız. Yaklaşık 40 yıldır buranın en eski fırınlardan olan yerde özgün Antakya simidini yapıyoruz. Geçmişten bu yana hiçbir vakit özgünlüğü bozmadık ve hala devam ediyor. Aslında sırrı bizde kalsın zira Antakya simidini şu an herkes yapabilir.
Evde bile yapabilirsiniz ancak özgününü herkes yapamaz. Simidin içinde tuz bile yok, katkı unsuru yok, şeker yok ve yağ yok. Bizim için Antakya simidi esasen bir umuttur. Antakya simidinin coğrafik tescil alması bizi çok memnun etti. Antakya simidinin coğrafik tescil alması, kent dışında bizim hemşehrilerimiz herkes çok keyifli oldu. Her gelen kentimize Antakya simidi yemek istiyor. Bundan bir tane yedikten sonra bir daha dışarıdan gelen insan bile yalnızca Antakya simidini yemek istiyor. Antakya simidi ve külçemiz de tescillendi. Antakya yalnızca künefeden ibaret değil. Bu da bizim için gurur verici oldu” dedi.
